Ropuch (ang. LeFrog, wł. Ranocchio) — nauczyciel w Akademii Bajek. Po raz pierwszy pojawia się w odcinku Szkoła jak z bajki. Jest dziadkiem Joy.
Wygląd[]
Ropuch jest tęgim mężczyzną. Ma biało-beżowe włosy, pomarańczowe oczy i okulary na nosie. Ubiera się w niebieski płaszcz z jasnymi i żółtymi akcentami, jasno-pomarańczową kamizelkę z ciemnymi guzikami, białą koszulę z falbanami i brązowe spodnie.
Charakter[]
Doktor, podobnie jak inni nauczyciele, jest wymagający. Tak jak jego wnuczka, lubi dziwne żabie przysmaki, które niezbyt zachęcają innych do spróbowania. Stara się, żeby wszyscy lubili jego lekcje o magicznych eliksirach. Kiedy pierwszy raz zobaczył nowego pupila Joy, od razu wiedział, że będzie pasować do jego rodziny i był z tego powodu bardzo szczęśliwy.
Historia[]
Przed wydarzeniami z serialu[]
Dawno, dawno temu, gdy życzenia jeszcze się spełniały, żył król, który miał trzy córki. Wszystkie były piękne, ale największy podziw budziła najmłodsza.
Nieopodal zamku rosła puszcza, a na jej skraju stała studnia. Najmłodsza królewna często tam przychodziła, by podrzucać swoją ulubioną zabawkę - złotą kulę. Pewnego razu zdarzyło się jednak, że kula zamiast do rąk królewny trafiła do studni. Zrozpaczona dziewczyna płakała, nie mogąc wydostać kuli. Wtedy z wody wynurzyła się ropucha. Obiecała pomóc królewnie w zamian za jej przyjaźń i towarzystwo. Niewiele myśląc, panienka przyrzekła taki rewanż, ale nie zamierzała wywiązać się z umowy. Jak tylko żaba wydostała z dna studni kulę, popędziła do zamku, nie oglądając się za siebie. Wkrótce też zapomniała o żabie.
Nazajutrz, gdy królewna wraz z dworzanami zasiadła do obiadu, rozległo się pukanie i prośba zwrócona do najmłodszej królewny, by otworzyła drzwi. Jakież było zdziwienie i przerażenie dziewczyny, gdy za drzwiami zobaczyła żabę. Królewna opowiedziała ojcu, co jej się wczoraj przydarzyło i co przyrzekła ropusze. Król stwierdził, że skoro przyrzekła, to musi wywiązać się z obietnicy. Wobec tego królewna wpuściła żabę, zaniosła ją na stół i podsunęła swój złoty talerzyk. Gdy żaba się najadła , zażądała, by córka króla zaniosła ją do swego pokoju i położyła się z nią do łóżeczka, ponieważ jest bardzo zmęczona. Królewna brzydziła się żabą, ale król był stanowczy i zauważył, że nie wolno jej gardzić kimś, kto jej pomógł w nieszczęściu.
Królewna poddała się woli ojca i zabrała żabę do swego pokoju, ale położyła w kącie. Kiedy jednak ropucha upierała się, aby położyła ją do łóżka, rozgniewana królewna rzuciła nią o ścianę. Jakież było jej zdziwienie, gdy zamiast żaby ujrzała pięknego królewicza, który za zgodą króla został jej mężem i towarzyszem. Okazało się, że zła czarownica zaklęła go w żabę i nikt oprócz królewny nie mógł go wybawić. Następnego dnia zajechał powóz, który miał zawieźć szczęśliwą parę do państwa królewicza. Z tyłu karety stanął służący, zwany wiernym Henrykiem. Przydomek zyskał z tego powodu, że po rzuceniu złego czaru na królewicza, swoje serce opasał trzema żelaznymi obręczami, by nie pękło z żalu. Podczas podróży owe obręcze pękły, bo jego pan był teraz wolny od czaru i szczęśliwy.
|